Welkom in het kloppende, sputterende, en nu vooral lekkende hart van Europa: het Brussels Hoofdstedelijk Gewest! Tien maanden – een volledige zwangerschap! – na de verkiezingen, wachten we nog steeds op de geboorte van een regering. Maar in plaats van een nieuwe start, lijkt het meer op een stilgeboorte van elke vorm van bestuurlijke daadkracht. Het schip BHG, ooit trots varende op een zee van subsidies en goede bedoelingen, drijft nu stuurloos rond, lekgeslagen door incompetentie en met een kapitein... euh, wacht, wie was ook alweer de kapitein? Niemand lijkt het te weten, of te willen weten. Ze zijn te druk bezig met het herschikken van de ligstoelen op het dek van de Titanic, terwijl het ijskoude water van de realiteit al tot aan hun knieën staat.
Het laatste pareltje uit deze bestuurlijke beerput? De borstkankerscreening ligt plat. Ja, u leest het goed. De vzw Bruprev, die de nobele taak heeft vrouwen tijdig te waarschuwen voor een potentieel dodelijke ziekte, kan geen uitnodigingen meer sturen. De geldkraan is dicht. Bevroren. "Tijdelijk," sussen ze, met de geruststellende toon van een loodgieter die zegt dat dat kleine lekje in de kernreactor "wel meevalt". In het Brusselse Gewest is "tijdelijk" een rekbaar begrip, vaak synoniem met "tot Sint-Juttemis" of "tot de federale regering met een zak geld over de brug komt" – wat neerkomt op hetzelfde.
De socialisten? Ah, de klassieker! De partij met de vermeende gaten in de handen, die geld uitgeven alsof het confetti is op een carnavalsfeest zonder einde. Ze wijzen naar de liberalen, die belastingen zien als een optionele bijdrage voor de minder bedeelden. De liberalen schieten terug: "Het is de schuld van de groenen, met hun luchtkastelen van autovrije zones (zonder aandacht voor het economische kerkhof onder kleine zelfstandigen) en verticale moestuintjes die meer kosten dan een gemiddeld ruimteprogramma!" De groenen, op hun beurt, kijken vertwijfeld naar de N-VA (die in het Brussels Gewest vooral bestaat om te zeggen dat Brussel niet zou moeten bestaan) en roepen iets over slechte karma en de noodzaak van meer bamboe in het straatbeeld. En de christendemocraten? Die bidden waarschijnlijk voor een wonder, of tenminste voor een comfortabel postje ver weg van deze chaos. CD&V, MR, PS, OpenVLD, Vooruit, Groen, Ecolo, DéFI, PTB, N-VA – ze staan allemaal tot hun enkels in het moeraswater, druk bezig elkaar de modder in te duwen in plaats van een dam op te werpen.
Het resultaat? Een begroting die zo bloedrood kleurt dat ze pijn doet aan de ogen. Mobiliteitswerven die lijken op archeologische opgravingen zonder einddatum. Een ambtenarenapparaat dat draait op de laatste restjes motivatie en cafeïne en vooral totaal onmondig en onbekwaam is. En nu dus ook de volksgezondheid die als een luxe-item wordt beschouwd, iets wat je doet als er toevallig nog wat kleingeld over is na het betalen van de representatiekosten.
Het Brusselse Gewest zakt weg. Niet alleen figuurlijk in zijn eigen bestuurlijke onmacht, maar bijna letterlijk in het moeras waarop het gebouwd is. De politiek kijkt toe, als ramptoeristen bij hun eigen ongeval. Ze analyseren, debatteren, formeren informateurs en preformateurs en postformateurs, maar ondernemen? Ho maar! Dat is voor later. Veel later. Misschien wel nooit. Tenzij, uiteraard, Vadertje Staat vanuit het Federale België met een nieuwe, gigantische injectie van andermans geld komt (van alle burgers dus). Want zelf verantwoordelijkheid nemen, dat is zó vorige eeuw.
Dus daar ligt ze dan, de trotse hoofdstad. Een beetje als een patiënt op de intensive care, waarbij de artsen ruziemaken over wie de diagnose mag stellen, terwijl de monitor al lang een vlakke lijn aangeeft. De borstkankerscreening is slechts het laatste symptoom van een dieperliggende ziekte: chronische politieke inertie en een collectief onvermogen om voorbij de eigen navel te kijken.
Het orkest op de Titanic speelde door tot het einde, de lichten bleven branden. In Brussel lijkt het orkest vooral bezig met het stemmen van de instrumenten, in de hoop dat iemand anders de partituur schrijft en de rekening betaalt. Proost, Brussels Gewest! Op uw gezondheid... of wat er nog van over is.
Reactie plaatsen
Reacties